Kiedy rozpoczynamy podróż w japońskich badaniach, często zalecamy rozpoczęcie od Hiragany, a następnie wychodzenie do Katakany. Są to dwa z trzech „alfabetów” używanych w języku japońskim i każdy z nich ma 46 liter (nie wspominając o połączeniach i sygnałach, znanych jako „Dakuten” i „Handakuten”).
Możemy podsumować wszystko w następujący sposób: Istnieją dwa programy nauczania i alfabet ideograficzny. Siłaby są znane jako zestaw dźwięków (hiragana i katakana), podczas gdy ideogram (kanji) są symbolami reprezentującymi głębokie pomysły i ogólnie mają dużą liczbę wymowy.
Jednak często nas nie uczy, że w przeszłości lista postaci była większa, a niektóre listy, które były szeroko używane, popadły w nieużywanie.
Chociaż nie są w nowoczesnych tekstach, postacie te mogą pojawiać się w starożytnych książkach, zapisach historycznych, mandze zlokalizowanej w czasach archaicznych, literaturze klasycznej, poezji lub jako sposób na upiększenie i wprowadzenie bardziej tradycyjnej aury do tekstu pisanego.
W tym artykule zobaczymy, które są używane przez Hiragana i Katakana.
Polecamy także przeczytanie:
- Como digitar caracteres japoneses
- Podobne katakany
- Czy mogę użyć znaków hiragany i katakany w tym samym słowie?
Hiragana i stara katakana - czym one są?
Stary postacie są nazywane Kyu Kana (旧 仮名 、 きゅうかな). Kana (仮名 、 かな) oznacza „Silabário”, a Kyu (旧 、 きゅう) to kanji, który przekazuje ideę „starego”, „starego”, „archaicznego” itp.
Krótko mówiąc, możemy powiedzieć, że te postacie specjalne są formami graficznymi, które pojawiły się w celu komponowania starego japońskiego systemu czytania i pisania fonetycznego, ale nie są już używane w nowoczesności.
Chociaż są dziś rzadkie, listy te są nadal uważane za ważne dla uczonych języka japońskiego i historii.
Co ciekawe, można znaleźć niektóre postacie przez Jisho.org. Słownik online klasyfikuje Kyu Kana jako „przestarzały” (przestarzały) i jako „historyczny kana” (historyczny kana). Kolejną ciekawością jest to, że możliwe jest wpisanie ゐ przez japońską klawiaturę QWER. Po prostu klucz „wi”, że pojawi się opcja ゐ.
Poniżej wyjaśnimy bardziej szczegółowo niektóre z najbardziej znanych archaicznych listów:
- ゐ - wi (starożytna hiragana). Ewoluował w „I” w nowoczesnej wymowie i transkrypcji w Romaji. Jest podobny do み (mi) i ね (ne) obecnej hiragany.
- ヰ - Wi lub Yi (starożytna katakana). Ewoluował w „ja”.
- ゑ - my lub lat (starożytna hiragana). Ewoluował w „i”. Bardzo podobny do współczesnej Hiragana (Wielka Brytania).
- ヱ - my (starożytna katakana). Ewoluował w „i”.
- 𛀁 - ye (starożytna hiragana) - niezwykle rzadki charakter. Tak bardzo, że jeśli umieścisz go w jisho, nie będzie dla niego żadnej definicji!
- 𛀀 - ye (starożytny katakana) - ewoluował w „i”. Jest również niezwykle rzadki, a jego forma przypomina współczesną katakanę (U).
Warto zauważyć, że istnieje nie tylko 5 znaków, ale zajmiemy się nimi tylko, ponieważ pozostali są nawet trudne do znalezienia w ich „zdigitalizowanej” formie.
Muszę wiedzieć?
Pytanie, które nie chce uciszyć, brzmi: muszę to wiedzieć? O ile nie jesteście ciekawym lub akademickim uczonym japońskiej historii i języka, odpowiedzią jest dźwięk „nie”.
Nie trzeba znać tych liter, aby nauczyć się czytać Japończyków. Jak wspomniano wcześniej, te archaiczne postacie są obecnie rzadko spotykane.
Z czasem możliwe jest wygaszenie Katakany (を 、 、 、 、 、 、 、 、 、 、 、 o). Ponieważ istnieje korespondent dźwiękowy オ (o) w samym katakanie i w bardzo rzadkich słowach ten symbol jest zwykle używany.
Polecamy także przeczytanie:
Ciekawostki na temat archaicznego japońskiego
Język japoński jest pełen osobliwości. Jednym z nich jest fakt, że język zmienił się na przestrzeni lat, różniąc się strukturami gramatycznymi, wymowy, pisania, a nawet pisma ręcznego.
Terminologia Kobun 古文 (こぶん) odnosi się do starożytnych form pisania i literatury klasycznej, zwłaszcza z czasów Edo (1603–1868) i jest utworzona przez Kanji Old (古) oraz ideogram literatury, pisania lub pisania (文). Istnieje również termin 文語 (ぶんご, bungo), co oznacza „język literacki” lub „język pisany”. To słowo jest częścią jeszcze większego: 文語体 (ぶんごたい 、 、 bungoti), co oznacza „styl literacki” lub „styl pisania”.
W tym artykule portalu Tofugu Możesz sprawdzić więcej szczegółów na temat klasycznego japońskiego: Kobun (klasyczny japoński) - Old Kana (po angielsku).
Istnieje wiele cech archaicznych Japończyków, których nie możemy dogłębnie rozprawić w jednym artykule. Jeśli chcesz się pogłębić, badając własne, wskazujemy, że szukasz #Words #arch lub słów #obs w jisho.org. Badając te dwa sposoby, wpadniesz na listę archaicznych i przestarzałych słów i wyrażeń.
Polecamy także przeczytanie:
I tam? Podobał Ci się artykuł? Podziel się z przyjaciółmi i współpracownikami, którzy studiują japońsko!
