Manipulatorzy bunraku są jak wcieleni bogowie. - Jean-Louis Barrault (za pośrednictwem Jaq Latine @AODCNotícias)
wywodzący się z bunrazuka i znany także jako Ningyō jōruri formą, gdzie lalki są utilizadas pelos atores para representar as personagens. raiz cultural forteJej atrakcją jest teatralne przedstawienie marionetek manipulowane przez trzech lalkarzy, co sprawia, że bunraku jest jedynym rodzajem teatru marionetek, w którym trzech lalkarzy prowadzi jedną marionetkę.
Bunraku przeżył swój najlepszy okres w XVII wieku, dzięki talentowi Chikamatsu i Takemoto Gidayu (1651-1714). To Chikamatsu przyniósł do atmosfery bunraku ludzkie uczucia (głównie miłość i później samobójstwo z miłości, uważany za japońskiego Szekspira) oraz kwestie wartości moralnych i etycznych; podczas gdy Gidayu stworzył termin Tayu, który oznacza osobę prowadzącą narrację w teatrze.
W tym czasie lalki były obsługiwane przez pojedynczego operatora. Wkrótce potem lalki z trzema operatorami pojawiły się w połowie XVIII wieku, co dało większą mobilność i uwypukliło głównych bohaterów każdej sztuki teatralnej.Fragment przystosowany z Wikia.)
Índice de Conteúdo
Funkcja każdego dyrygenta lalki
Funkcja każdego koktajla różni się ilością, więc są trzy funkcje:
główny kukiełkarz (Omo-zukai): On wkłada swoją lewą dłoń do otworu biodrowego i chwyta trzon szyi między kciuk a palec wskazujący, podtrzymując w ten sposób lalkę. Następnie używa pozostałe 3 palce ręki do manipulowania sznurkami poruszającymi oczami, ustami i brwiami.
Twoja prawa ręka służy do poruszania prawym ramieniem lalki. Jej funkcją jest poruszanie głową, utrzymanie wagi lalki i ruszanie prawym ramieniem. Zazwyczaj występuje z odkrytą twarzą, nosi wysokie drewniaki (gueta) i białe rękawiczki.
puppeteer poboczny (Hidari-zukai): Twoja rola polega na poruszaniu ręką lewą lalki, obserwując kierunek głowy i drugiej ręki, zgodnie z omo-zukai. Nosząc czarne rękawice, ma twarz coberto i nosi sandały słomkowe.zori).
Terciarny marionetkarz (Ashi-zukai): to, co to porusza nogami lalek. Istnieje zasada: lalki żeńskie nie mają nóg, więc manipulator musi stworzyć iluzję ruchu nóg i stóp, używając belki swojego kimona. Używa też słomianych sandałów. Jest to najbardziej pracochłonne, ponieważ mim musi pozostawać pochylony, nie będąc widoczny dla publiczności przez cały czas.
Koordynacja każdej postaci zależy istotnie od doskonałej synchronizacji trzech manipulatorów. Gra w ten sposób to technika wynikająca z lat praktyki i szkoleń, chociaż wartośćo zaznaczyć, że nie ma właściwych szkół, które doktrynowałyby te techniki. W bunraku uczy się przez obserwację i imitację.
Struktura lalek puppets
Ze wzrostem połowy standardowego dorosłego, waga lalek przekracza 10-15 kilogramów. Istnieją jednak specjalne marionetki, które ważą nawet 20 kilogramów; na przykład luksusowy model "Cortesã de Alto Luxo (Keisei)" i wojenny marionetka, oba cięższe ze względu na swoje specjalne ozdoby.
Istnieje również różnicowanie materiału używanego do wykonania każdej marionetki, zgodnie z potrzebnym wymyślnością dla danej postaci. Warto zauważyć, że męskie postacie mają ruchome usta i brwi, podczas gdy żeńskie mają ruchome powieki i haczyk służący do przypięcia rękawa. kimono w sytuacjach żalu lub smutku.
dźwiękowy towarzyszący
prezentacja obejmuje również udział Tayu: kto recytuje Joruri, co jest formą poetycką podobną do epickiego dramatu, oraz muzykê Szamisen który zapewnia akompaniament muzyczny do recytacji i manipulacji lalkami.
W prosty sposób można powiedzieć, że historia opowiadana przez Tayu to epicki wiersz napisany w formie dramatu, a Shamisen towarzyszy narracji, tworząc muzyczną atmosferę, dzięki której lalki wykonują akcje zgodnie z melodią, co tworzy efekt kombinowany, podobny do operowej prezentacji.
Możemy zauważyć: Joruri to nie tylko rodzaj piosenki z melodią i rytmem, ale również wyjaśnia przez muzykę rozwój spektaklu. W tej pracy Tayu używa różnych tonów głosu, aby odróżnić role męskie i żeńskie lub wyrazić emocje. Właśnie interpretacja Joruri może różnicować prezentację dzieł.
Artykuł jest dopiero w połowie, ale polecamy również przeczytanie:
O co się dzieje z bunraku dzisiaj?
Pod koniec złotego okresu, około połowy XVIII wieku, bunraku zaczął tracić na znaczeniu, ponieważ do środowiska artystycznego wprowadzono zachodnie techniki.
