Muramasa, o ile jest rejestrowane, urodził się przed 1501 rokiem, ale nie ma dokładnej daty. Tak, jest to mężczyzna, który był szeroko znany, a właściwie wciąż jest szeroko znany w Japonii. Dlaczego? Cóż, porozmawiajmy trochę o nim, a zobaczymy.
Aby zacząć, jest powszechnie znany jako Sengo Muramasa [千子村正]. Powodem, dla którego Sengo [千子] jest powiązane z imieniem Muramasa, jest kwestią mitów. Powszechne przekonanie głosi, że Muramasa urodził się w miejscu o nazwie Sengo, ale w rzeczywistości takie miejsce jak Kuwana nie istnieje.
Inna popularna legenda mówi, że matka Muramasa uwielbiałam to Bodhisattva Senju Kannon - Bodhisattva Thousand-Armed Kannon i został nazwany Sengo, skrót od Senju no ko - dziecko Senju syn Senju.
Był znanym kowalem, który założył szkołę Muramasa. Musisz wiedzieć, że kowalstwo to "arte". Podobnie jak malarze, kowale także mogą przynależeć i opierać się na "szkołach" danego stylu.
W malarstwie na przykład, jest realizm, kubizm, impresjonizm... W japońskiej kuźni, zakładali szkoły, gdy udawało im się opracować unikalny styl kucia.
E sim, Muramasa tinha um jeito único de fazer as suas obras e fundou a sua escola. Mas muitas escolas de estilo desse tipo no Japão já existiam desde muito tempo. Então, a escola Muramasa foi apenas mais uma...
Wreszcie żył w okresie Muromachi (XIV – XVI wiek) w Kuwana, prowincja Ise, Japonia. (obecnie Kuwana, Mie).
Índice de Conteúdo
Szkoła Muramasa
Bardzo podobnie do swojej unikalnej reputacji, Muramasa jest znany ze swojej dość nietypowej pracy. Te cechy są często określane terminami przedrostkowymi z "Muramasa".
Muramasa-ba - Muramasa'ba - Pierwszą szczególną cechą twojej to częste użycie hamonu w kształcie fali. Hamon Muramasy jest sklasyfikowany jako gunome-midare, czyli losowe, faliste formy.
Muramasa-nakago -> długi korzeń Muramasa Inną łatwo rozpoznawalną cechą, którą można zobaczyć w ostrzach Muramasa, jest kształt brzucha ryby (tanagobara) na nakago.
Choć szkoła Muramasa jest niezwykle znana w kulturze popularnej, żaden z jej mieczy nie został uznany za Skarb Narodowy ani Ważne Dziedzictwo Kulturowe.
Myōno Muramasa jest jedynym oficjalnie wyznaczonym Mistrzowskim Dziełem. Na ostrzu znajduje się sygnet Muramasa oraz znak mantry myōhō renge kyō [妙法蓮華経].
Uczniowie Muramasy również wytwarzali doskonałe bronie. Na przykład Fujiwara Masazane, uczeń Muramasy, wykonał Tonbokiri, jedno z Trzech Wspaniałych Włóczni Japonii.
Masazane również wykonał miecz o nazwie Inoshishi-giri, którego nazwa pochodzi z legendy, według której Sakai Tadatsugu zabił dzika tym właśnie mieczem, towarzysząc Ieyasu podczas polowania.
Muramasa i jego zła reputacja
Z powodu swojego doskonałego ostrza, miecze Muramasa były szczególnie ulubione przez samurajów z Mikawy (pod wodzą Tokugawa ieeyasu, założyciel shogunatu Tokugawa i jego przodkowie). Dlatego niemal można być pewnym, że gdy wydarza się incydent w klanie związany ze szpadami Muramasa...
Na przykład: Matsudaira Kiyoyasu, dziadek Ieyasu, został błędnie zaatakowany przez swojego wasala Abe Masatoyo mieczem Muramasa. Ojciec Ieyasu, Matsudaira Hirotada, również został zaatakowany mieczem Muramasa przez Iwamatsu Hachiya, który stracił głowę na skutek nadmiernego picia.
Kiedy pierwszy syn Ieyasu, Matsudaira Nobuyasu, został zmuszony do popełnienia samobójstwa (JP)seppuku), swoje kaišakunin (kaishakunin) Amagata Michitsuna udał się do miecza Muramasa. (Ceremonia seppuku polega nie tylko na samobójstwie, ale także na osobie, która po nim dokonuje dekapitacji.)
Pomimo tych nieszczęśliwych incydentów, Tokugawa Ieyasu i jego pokolenie wydają się bardzo cenić broń od Muramasy. Sam Ieyasu posiadał dwie miecze wykute przez Muramasę i przekazał je swojej rodzinie. W 2013 roku rodzina Owari-Tokugawa wciąż posiada jedno z tych dwóch jako dziedzictwo.
E assim começa a lenda da espada amaldiçoada...
Wreszcie, po wszystkim, co się wydarzyło, nieuniknione stało się to, że miecze Muramasa zaczęły być dyskryminowane. I tak się stało, późniejsze pokolenia w siogunacie stopniowo zaczęły myśleć o Muramasach jako o niespokojnych przedmiotach.
Arai Hakuseki, urzędnik-badacz w czasach szogunatu, komentuje, że "Muramasa jest związana z niejednymi złowrogimi wydarzeniami". Nawet w "Tokugawa Jikki", oficjalnej historii opublikowanej przez szogunat, znajdujemy to wspomnienie. Opowieść o Kashiwazaki [Historia z Mogiłką] 1787.
Ta opowieść dotyczy legendy, według której Ieyasu uważał miecze Muramasa za przeklęte przedmioty i wygnał je ze swojej rodziny. Co oczywiście jest kłamstwem. W końcu sam Ieyasu pozostawił dwa miecze Muramasa w spadku. Jeden z nich nadal jest dziedzictwem rodziny Owari-Tokugawa.
W okresie Bakumatsu (1853-1868) Muramasa były w jakiś sposób uważane za przynoszące przekleństwo dla siogunatu, dlatego shishi (aktywiści przeciwko Tokugawa) pragnęli zdobyć miecze Muramasa.
Chociaż szkoła Muramasa nie cieszyła się wysokim statusie ani prestiżem, by być używaną przez rodzinę cesarską w normalnych czasach, jeden z mieczy Muramasa został użyty przez księcia Arisugawa Taruhito, głównodowodzącego armią cesarską przeciwko Shogunatowi Tokugawa podczas Guerra Boshin (1868-1869).
Artykuł jest dopiero w połowie, ale polecamy również przeczytanie:
Legendy MURAMASA w japońskiej kulturze
W kulturze popularnej miecze Muramasy były często opisywane jako miecze przeklęte przez demony. Oscar Ratti i Adele Westbrook powiedzieli, że Muramasa:
"Był bardzo zdolnym kowalem, ale miał agresywny i niezrównoważony umysł, który rzekomo przenosił na swoje miecze. Powszechnie uważano, że miały one głód krwi i nakłaniały wojownika do popełniania morderstw lub samobójstwa".
Również wspomniano, że po wyjęciu, włócznia Muramasie musi wypłynąć krew, zanim będzie mogła zostać z powrotem wsunięta do swojej pochwyc. Dochodzi nawet do tego, że zmusza swojego posiadacza do samookaleczenia się lub popełnienia samobójstwa, jeśli nie "wypije" krwi.
Czy wierzysz w LEGENDĘ O MURAMASA?
Jednym faktem, o którym wszyscy wiemy, jest to, że sztuki, takie jak taniec, teatr, muzyka i opowiadania, mają ogromny wpływ. Potrafią przekazać pomysły i ideały swoim odbiorcom. W świecie, w którym jest mało różnorodnych dzieł konkurujących o te ideały, ludzie są łatwo podatni na wpływy.
Sama idea, że miecze Muramasa są przeklęte, to mit tak szeroko rozpowszechniony i zakorzeniony, że stał się częścią japońskiej kultury. Ale to nie znaczy, że faktycznie są one przeklęte.
W mojej opinii legendy są świetnym sposobem na rozwijanie kultury. Ale używanie mitów do próby dyskryminacji, to już sięga przesady. Przecież mit zawsze zaczyna się od plotek na temat jakiegoś zagadnienia. A w tym przypadku były to plotki służące do dyskryminacji i zastraszania dotyczące Muramasa.
Mas como sou meio fã de mitos assim, não posso dizer que a situação atual seja ruim. Como dizem, tem males que vem para o bem. E sinceramente, o mito das espadas amaldiçoadas Muramasa são um dos melhores que eu já vi sobre espadas. Claro, só fica atrás de lendas como a Excalibur e da Durandal...
