รายการศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวของญี่ปุ่น 10 รายการ

คุณรู้จักศิลปะป้องกันของญี่ปุ่นไหม? ในบทความนี้เราจะมาดูสิ่งที่นิยมที่สุด ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น มีประวัติศาสตร์ยาวนานและเป็นที่รู้จักมานับร้อยปีในประเทศญี่ปุ่น คุณอาจรู้จักมันในชื่ออื่น ๆ อีกด้วย เช่นงานศิลปะการต่อสู้และการใช้ความเชี่ยวชาญในการใช้หอกและคมที่เรียกว่า "โซเดีย"

โดยประวัติศาสตร์แล้ว อาคารโรงสีที่ใช้ในญี่ปุ่นถูกใช้เป็นเครื่องมือในการป้องกันและโจมตีในสงคราม แต่ในปัจจุบัน การฝึกฝนด้านการศึกษา วัฒนธรรม ร่างกาย จริยธรรม สุขศาสตร์ และจิตวิญญาณ

ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นส่วนใหญ่นั้น ถูกมองว่าเป็นกีฬาโดยเน้นที่การสอนใจ โดยที่เราละเมิดทำการให้ดัชนีเพื่อง่ายต่อการนำทางของคุณด้านล่าง:

บูโดและบูจุตสึ - ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น

ส่วนใหญ่ของการ์ดมาร์ชัลญี่ปุ่นถูกตั้งชื่อตามอาวุธหรือความสามารถที่ถูกใช้ในการต่อสู้ พวกเขามักจะถูกตั้งชื่อให้จบลง ของ [道] ซึ่งหมายถึงเส้นทางหรือ jutsu [術] ซึ่งหมายถึงศิลปะเทคนิคกลเม็ดและวิธีการ

ศิลปะที่จบลงใน ของ [道] ถูกจัดหมวดหมู่และเรียก budo [武道] ซึ่งหมายถึงวิถีการต่อสู้ที่มีต้นกำเนิดในสงครามเช่นเดียวกับคำว่า "ศิลปะการต่อสู้" แม้ว่าเราจะกล่าวถึง ของ, ก การทำให้เป็นโรมัน ถูกต้องคือ ฉันให้ [どう].

ศิลปะการต่อสู้สิ้นสุดลงใน jutsu [術] ถูกจัดหมวดหมู่และเรียกว่า bujutsu [武術] ซึ่งหมายถึงศาสตร์แห่งสงครามฝีมือหรือศิลปะการต่อสู้ ทั้งสองคำ budo และ bujutsu ใช้เพื่ออ้างถึงศิลปะการต่อสู้

ความแตกต่างก็คือ bujutsu มุ่งเน้นไปที่ส่วนทางกายภาพของการต่อสู้ ในการเอาชนะศัตรู ในขณะที่ budou มุ่งเน้นไปที่จิตใจและวิธีที่จะพัฒนามัน บางครั้งก็เรียกเทคนิคง่ายๆ ในการปราบศัตรูได้ jutsuแต่มันไม่แปลว่าเป็นการต่อสู้ทางจิตใจที่เต็มไปด้วยเทคนิคและกฎของตัวเอง

ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นบางอย่างจบลงด้วย ryuu [流] ซึ่งหมายถึงเส้นทางลักษณะท่าทางแฟชั่นและชนชั้น

ยูโด [柔道] - วิถีแห่งความอ่อนโยน

วัตถุประสงค์หลักคือการเสริมสร้างร่างกายจิตใจและจิตวิญญาณในลักษณะบูรณาการนอกเหนือจากการพัฒนาเทคนิคการป้องกันตัว   โดยพื้นฐานแล้วเทคนิคนี้ใช้ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้และความสมดุลกับเขา

ระบบการต่อสู้ทางร่างกายนี้ถือเป็นรูปแบบหนึ่งของ jiu-jitsu แบบเก่าความหมายของมันคือความราบรื่นเนื่องจากมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้ความแข็งแกร่งและความสมดุลของคู่ต่อสู้กับตัวเอง

Kendo หรือ KENJUTSU [剣道] - วิถีแห่งดาบ

Kendo มีพื้นฐานมาจากเทคนิคการเล่นพื้นฐานของดาบญี่ปุ่นและใช้ไม้พันธุ์บนมีชุดเกราะกันบาดเจ็บ Kendo เสื้อผ้าเป็นสีดำเสมอและวิธีการของมันนั้นเกี่ยวข้องกับการร้องเสียงเพื่อแสดงความมีวายุการต่อสู้ของตน

เป็นหนึ่งในศิลปะการต่อสู้ที่พบบ่อยที่สุดที่เปิดสอนในโรงเรียนของรัฐในญี่ปุ่นมีผู้คนประมาณ 1.66 ล้านคนในญี่ปุ่นมีระดับใน   เคนโด้ ถือเป็นคุณค่าทางวัฒนธรรมอย่างมากและมีพื้นฐานมาจาก ประเพณีซามูไร.   Kenjutsu   ถือได้อีกชื่อหนึ่งที่หมายถึงศิลปะดาบ

บทความยังอยู่กลางเส้น แต่เราขอแนะนำให้คุณอ่านด้วย:

Iaido [居合道] - ศิลปะการต่อสู้ด้วยดาบ

เป็นศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นในการวาดดาบ ประกอบด้วยชุดคาตะเทคนิคหรือการเคลื่อนไหวที่ช่วยให้ผู้ปฏิบัติงานสามารถตอบสนองได้อย่างเหมาะสมกับสถานการณ์บางอย่าง มันอาจจะเรียกว่า iaijutsu (居合術)   จ บัตโตจุทสึ (抜刀術).

Kyudo [弓道] - ทางธนู

Kyudo เป็นศิลปะการยิงธนูของญี่ปุ่นที่ใช้คันธนูที่ยาวมากและมีรูปร่างที่ไม่สมส่วน นี่เป็นหนึ่งในศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นที่เก่าแก่ที่สุดและมีอายุมากกว่า 2,000 ปี

ธนูของมันทรงพลังมากและจัดการได้ยากเล็กน้อย ด้วยเหตุนี้จึงถือเป็นกีฬาที่ต้องใช้ความแข็งแรงและความเป็นผู้ใหญ่และไม่มีการสอนให้กับเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปีในญี่ปุ่น

ยาบุซาเมะ [流鏑馬] - การยิงเป้าบนหลังม้า

ยาบุซาเมะยังเป็นศิลปะในการยิงเป้า อย่างไรก็ตาม การขี่ม้า คล้ายกับคิวโดะ แต่เรียนรู้ยากกว่ามาก มียิมเพียงไม่กี่แห่งที่สอนเรื่องนี้

การยอมรับ   นักเรียนถือเป็นเกียรติ หากคุณต้องการเรียนรู้ Yabusame แนะนำให้เรียน Kyudo ก่อน ยาบุซาเมะเกี่ยวข้องกับการขี่ม้าโดยไม่ต้องใช้มือ

ไอคิโด [合気道] - วิถีแห่งความสามัคคี

ไอคิโดเป็นศิลปะที่มีวัตถุประสงค์ในการป้องกันตัวเองจากการโจมตีของคู่ต่อสู้   ไอคิโดใช้การเคลื่อนไหวร่วมกันของการโจมตีเปลี่ยนทิศทางกองกำลังของฝ่ายตรงข้ามแทนที่จะต่อสู้โดยตรง

คาราเต้(โด) [空手道] - ศิลปะแห่งมือเปล่า

คาราเต้   เป็นศิลปะการป้องกันตัวจากเกาะต่างๆ โอกินาว่า ซึ่งเน้นไปที่การโจมตีด้วยมือและเท้า มันกลายเป็นปรากฏการณ์วัฒนธรรมป๊อปในช่วงต้นทศวรรษ 1950 กับภาพยนตร์คาราเต้ของญี่ปุ่นซึ่งไม่ต้องพูดถึงความต้องการสูงสำหรับภาพยนตร์อเมริกัน

สิ่งนี้นำไปสู่ความต้องการเรียนในระดับโลก   ประมาณการปัจจุบันจำนวนผู้ฝึกคาราเต้   เกินกว่า 50 ล้านคนทั่วโลก

ซูโม่ [相撲] - ศิลปะการผลัก

ซูโม่เป็นกีฬาต่อสู้แบบสัมผัสเต็มรูปแบบซึ่งถือเป็นศิลปะการต่อสู้สมัยใหม่ มีต้นกำเนิดมาจากพิธีกรรมและการเต้นรำในศาลเจ้าชินโต   ชินโต   และประเพณีหลายอย่างยังคงแสดงต้นกำเนิดเหล่านี้

นักมวยปล้ำทำพิธีกรรมหลายอย่างเมื่อพวกเขาเข้าสนาม เช่น ทำความสะอาดสนามด้วยเกลือ ซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับลัทธิชินโตกี

นักมวยดัดมันมือโปรดั้งนั้นต้องใช้การในการดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมและฝึกฝนร่วมกันที่สถานที่ที่เรียกว่า "คอกมวยดัดมัน"

Ninjutsu [忍術] - ศิลปะการป้องกันตัวของนินจา

เป็นศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นที่เกิดขึ้นจากความต้องการใช้สายลับ (นินจา) ในช่วงยุคกลางของญี่ปุ่น (ศตวรรษที่ 6) ประกอบด้วยชุดเทคนิคที่ช่วยให้ตัวแทนสามารถดำเนินการได้ในทุกสถานการณ์ในสนามรบ

Koryu [古流] - ศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นยุคเอโดะ

Koryu เป็นศิลปะการต่อสู้ประเภทหนึ่งของญี่ปุ่น   ตั้งแต่ยุคเอโดะ     ศิลปะการต่อสู้เข้าสู่ความเสื่อมโทรมอย่างรุนแรงในญี่ปุ่นหลังจาก   ซามูไร ถูกรื้อถอน

ในวันนั้น ศิลปะการต่อสู้ถูกมองว่าเป็นสิ่งล้อเลื่อยจากอดีตที่ไร้ประโยชน์ต่อเทคนิคทหารตะวันตก ในความเป็นจริง หลายประเทศมีอาณาจักรของญี่ปุ่นในอดีตมุมมองที่เต็มไปด้วยการต่อสู้และแตกต่างมากจากสิ่งที่พบในปัจจุบัน

ศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ ของญี่ปุ่น

มีศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่นอื่น ๆ อีกมากมายเรามาพูดถึงศิลปะการต่อสู้ที่ไม่รู้จักเหล่านี้สักเล็กน้อยแล้วจบบทความด้วยการแบ่งปันรายชื่อศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น ถ้าคุณชอบแบ่งปัน!

Bujutsu มันเป็นศิลปะการต่อสู้ที่ถูกสร้างขึ้นโดยเกษตรกรและถูกใช้โดยซามูไรที่ใช้วัสดุทางการเกษตรในการป้องกันตัว เช่น ใช้มีดเหวี่ยงทำจากเครื่องมือเกษตรกรณ์ โซจุสึ เน้นไปที่หอกยาริของญี่ปุ่น แล้ว Kobudo เป็นศิลปะการกำเนิดซามูไรของญี่ปุ่น

บาจูสึ มันเป็นกีฬามวยประจำชาติที่เกี่ยวข้องกับการใช้ทักษะและเทคนิคในการต่อสู้กับม้า โบจุตสึ, โจโด และ Jojutsu เป็นเทคนิคที่เน้นการต่อสู้โดยใช้เฟืองที่เรียกว่า jo.

นอกจากนี้ยังมีศิลปะแบบญี่ปุ่นที่เรียกว่า Hakkoryu ซึ่งมุ่งเน้นไปที่การตรึงผู้คนโดยใช้เชือกหรือสายเคเบิล Jiu-jitsu ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในภาษาญี่ปุ่นว่า Jujutsu. แล้ว เคนโป มันคือชื่อญี่ปุ่นที่ใช้เพื่ออ้างถึง Kung Fu ครับ

รายชื่อศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น

ด้านล่างวิดีโอแสดงศิลปะการต่อสู้หลักของญี่ปุ่น:

• Aikido [อาย-กิ-โด]
• Aikido [ไอกิโด้].
• Araki-ryū [โอมากิรู];
• Bajutsu [วิชามวยช้าง];
• Battōjutsu [การตัดดาบ];
• Bujinkan [บูจินคัน];
• Bōjutsu [บอจุทสึ];
• ชิโตริว์รู
• Daito-ryu aiki-jujutsu [大東流];
• เก็นบุคัง
• Genseiryū [เก็นเซิรู];
• Goshin Jujitsu [護身柔術];
• โกจูริว
• Hakkō-ryū [ฮัคโค-ริว];
• ฮ็อจอจูสึ
• Hōjutsu [เฮาจึตสึ];
• Iaido อย่างได้ออ หรือ Iaijutsu อย่างได้จึตสึ.
• Isshin-ryu
• จิเน็นกัน
• Jodo ou Jojutsu [โจโด]
• Judo [柔道];
• Jujutsu [柔術];
• Juttejutsu [十手術];
• Jōdō [杖道];
• Jūkendō [銃剣道];
• คาราเต้ [空手]; - ศิลปะมือเปล่า
• Kempo [ค็อมโพ้];
• "Kempo" หรือ "Kenpo" [拳法];
• เคนโด้
• Kenjutsu [เค็นจูทซึ];
• Kenpo [มวยไทย];
• Kenpo Kai [協会];
• โคบูโด [古武道];
• Kosho Shorei Ryū Kempo
• Kusarigamajutsu [คูซาริกามะจูสึ].
• Kyokushin
• Kyudo [弓道] ou Kyūjutsu [弓術];
• Kūdō [คูโดะ];
• Maniwa Nen-ryū [มานิวะ เน็น-ริว].
• Naginata-do [薙刀道] หรือ Naginatajutsu [薙刀術]
• นากามูระริว
• นันบุโด
• Ninjutsu [忍術];
• Ninpo [忍法];
• การ์ตูนโอกินาวัน โคบูดู์
• Seishinkai
• ชิโดคัง
• ชินโดโยชินริว
• Shindō jinen-ryū [神道自然流];
• ชินเคนโด
• Shintaido [ชินไตโด]
• Shitō-ryū [ระบบชิโต-ริว].
• Shooto [ชูโตะ];
• ชอรินจิเก็มโพ
• โชรินจิ-ริว
• โชโตกัน
• ชูโกไค
• ชูริเคนจุสึ
• โชรินริว
• ชาเยีนจิค็อมโบะ
• Shōtōkan-ryū [โชตอคันริว];
• Shūdōkan
• Shūkōkai
• โซจุสึ
• Suijutsu [มนตร์น้ำ];
• Sumo [มวยปล้ำ];
• Sōjutsu [โซจูตสึ];
• Sōsuishi-ryū [โซสุอิชิริว]
• Taido [ไทโด];
• ไทโฮ-จิทสึ
• การต่อสู้โบราณของญี่ปุ่น [Taijutsu];
• ทาเคดะริวนากามูระฮา
• Takenouchi-ryū [ราชบังคับต้าเคะน็อึชิ-รู];
• Tantojutsu [เทคนิคการใช้ดาบสั้น];
• Tegumi [โทโกะมิ].
• การใช้ดาบแบบโพรงแรงชุลียุทธ์
• Togakure-ryu
• Toyama-ryū
• Uechi-ryū [อุเอะจิรุ่];
• Wado-ryū [วาโดริว].
• เยบุซาเม็ะ
• Yagyu Shingan-ryu
• Yagyū Shingan-ryū [ยางิว ชินกัน-ริว];
• Yoseikan-ryū [โยเซ็ยคันริว];

เราจะจบด้วยการแสดงวิดีโอที่แสดงศิลปะป้องกันต่างๆของญี่ปุ่น: