Wiele osób nie wierzy, że w Korei Południowej mogą istnieć slumsy, zazwyczaj dlatego, że w dramatach, filmach czy reportażach często pokazywane są eleganckie i eleganckie osoby, które odwiedzają najdroższe miejsca. Wiele osób zna tylko pozytywną stronę Korei Południowej, na przykład to, że jest jednym z najbardziej rozwiniętych krajów na świecie.
Po wojnie koreańskiej Korea Południowa przeżyła ekstremalne trudności. W latach 50. i na początku lat 60. była jednym z najbiedniejszych krajów. Pomimo tej sytuacji Korea stała się dobrze rozwiniętym krajem, bez wątpienia jednym z najbardziej rozwiniętych, ze swoim bogactwem i demokracją.
Tak, istnieją favele w Korei Południowej i bieda jest rzeczywistością. Poniżej można zobaczyć trochę historii dwóch faweli w Korei Południowej, Guryong Village i Gamcheon Culture Village. Polecamy również przeczytanie naszego artykułu na ten temat. Slums in Japan.
Índice de Conteúdo
Wioska faweli Guryong
Znana jako ostatnia fawela w najbogatszej dzielnicy Seulu, Gangnam, Guryong Village jest terytorium nielegalnym. W 1988 roku wielu ludzi zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów podczas przygotowań do... Igrzyska Olimpijskie.
Mieszka tam ponad 2 500 osób w niekorzystnych warunkach, w prowizorycznych schronieniach, zrujnowanych chatach ustawionych jeden na drugim. Budynki są zbudowane z drewna sklejki, metalu i tektury.
Ironią jest to, że tuż obok tego rodzaju mieszkań można zobaczyć najdroższe nieruchomości w Seulu, w jednej z najbogatszych i najbardziej eleganckich dzielnic Korei. Podczas gdy bogaci sąsiedzi prowadzą wykwintne życie w bogactwie, mieszkańcy Guryong próbują przeżyć nawet bez podstawowych rzeczy, musząc nawet dzielić się. sedes solowa zagłębienie w ziemi. Ludzie żyją w skrajnej biedzie, z otwartymi ściekami. Podczas gdy Gangnam wznosi się coraz wyżej, plan odbudowy sąsiedniej slumsówki jest zatrzymany od lat.
Mieszkańcy wioski Guryong muszą również zmierzyć się z kolejnym problemem, poważnym ryzykiem pożaru, które jest powszechne z powodu złej jakości prądu oraz zależności od paliw stałych. Ponieważ domy są tak blisko siebie, ryzyko jest znacznie większe.
Co można powiedzieć o starszych ludziach, którzy tam mieszkają? Większość starszych osób zamieszkujących wioski żyje bez jakiejkolwiek formy wsparcia ze strony państwa. W Guryong często można zobaczyć starsi zbierający papier i papierowe do recyklingu i przeszukują śmieci, żyjąc tylko z tego. Jest to dość szokujące, biorąc pod uwagę, że niektórzy z tych osób starszych mieli wcześniej wygodne życie w trakcie swoich karier, ale niestety znaleźli się w sytuacji upadku. Wierzy się, że dzieje się tak dlatego, że rząd Korei Południowej jest wolne, dowodzi tego fakt, że tylko jedna trzecia emerytów otrzymuje emerytury o względnie niskich wypłatach, według niektórych analityków.
Mieszkańcy starają się odbudować wioskę i przenieść mieszkańców, ale rząd nie pomaga zbyt wiele i jest nawet przeciwny, pozostawiając ich samych sobie. Pomimo tego mieszkańcy nadal walczą codziennie i nie rezygnują z budowania społeczności, która służy wszystkim, wszyscy pomagają sobie nawzajem w opłacaniu usług publicznych, takich jak prąd i woda.
Wioska Kultury Gamcheon
Gamcheon położone w Busan to społeczność skupiona wokół zbioru domów na górze. Rząd przekazał tę część ludziom do zamieszkania po wojnie, ponieważ wielu było biednych i nie miało gdzie mieszkać.
Z czasem to miejsce zostało zrewitalizowane, artyści zebrały się, by pomalować domy i rozrzucić swoje dzieła sztuki po ulicach, uczyniając to miejsce atrakcyjnym turystycznie. Gamcheon przyciąga uwagę turystów swoimi kolorowymi domkami, labiryntowymi uliczkami i bogactwem malowideł i rzeźb, czyli miasto stało się bogate w sztukę uliczną.
Jednym z popularnych miejsc do odwiedzenia jest posąg Małego Księcia podziwiającego miasto obok swojej przyjaciółki, Lisicy, gdzie ludzie stoją w kolejce, aby zrobić sobie zdjęcia z posągiem. Ci, którzy odwiedzają wioskę, otrzymują mapę i zbierają pieczątki odwiedzając kilka konkretnych miejsc. Jest tam wiele sklepów, ulice są utwardzone, a infrastruktura handlowa jest dobra.
Warto zauważyć, że wielu starszych ludzi spędziło swoją młodość w Korei, gdy kraj ten był bardzo biedny, a nie istniał jeszcze system socjalny. W tamtych czasach mogli ciężko pracować, ale nie mieli możliwości oszczędzania, a teraz, w podeszłym wieku, nie są w stanie pracować i nie otrzymują wielu korzyści ze systemów opieki społecznej. Nawet gdyby bardzo ciężko pracowali, zarabialiby około 200 dolarów miesięcznie, a w Korei Południowej wynajem kosztuje około 300 dolarów miesięcznie, poza innymi... wydatki na jedzenie.
Ponad 40% mieszkańców Korei Południowej w wieku 65 lat i powyżej żyje w ubóstwie. Dodatkową kwestią jest to, że bieda dotyka także część młodszego pokolenia, większość studentów w Korei zaczyna zarabiać pieniądze po ukończeniu studiów, około 80% studentów idzie na studia, a w przypadku koreańskich chłopców muszą jeszcze spędzić dwa lata w armii i zazwyczaj jeszcze rok przygotowując się do pracy, dlatego zaczynają zarabiać pieniądze bardzo późno, około 28 lub 30 lat.
Obserwujemy trochę rzeczywistości Korei i jej dwie favele, obie powstały w trudnym momencie historii Korei Południowej.
