W 1974 roku w Indonezji odkryto chatę, którą zajmował japoński żołnierz nadal walczący w czasie drugiej wojny światowej. Nazywał się Nakamura Teruo (中村輝夫), ale naprawdę nazywał się Attun Palalin. Urodził się w 1919 roku i pochodził z plemienia Amis, japońskiej kolonii na wschodnim wybrzeżu Tajwanu. Zgodnie z sugestią swojego imienia był świetnym mężem, który wstąpił do armii, ponieważ Japończycy obiecali, że dostarczą jego rodzinie jedzenie i pieniądze.
W wieku 24 lat został wysłany na Morotai, wyspę w Indonezji. Została ona zaatakowana przez aliantów w 1944 roku podczas bitwy o Morotai i został uznany za uwięzionego w marcu 1945 roku. Chatę Nakamury przypadkowo odkrył pilot w połowie 1974 roku. Nie mówił po japońsku i chciał wrócić do swojej ojczyzny na Tajwanie, jednak był smutny, gdy dowiedział się, że jego żona już się ponownie wyszła za mąż.
Fakt, że nie miał czystego japońskiego obywatelstwa, sprawił, że dostawał mniej pieniędzy i był mało uznawany przez media. Dopóki nie zaczął to zmieniać i nie dostał lepszego odszkodowania. Pięć lat później, po powrocie do swojej casa Na Tajwanie zmarł na raka płuc.
Índice de Conteúdo
Japoński znaleziony na Filipinach w 1974 roku
Nakamura Teruo nie był jedynym, który walczył podczas drugiej wojny światowej po jej zakończeniu. Przypadek, który najbardziej odbił się echem, był.setMinimum 150 symbols. Hiroo Onoda podczas drugiej wojny światowej został wysłany na wyspę Lubang na Filipinach. On i jego towarzysze byli na wyspie, gdy została ona zaatakowana i zajęta przez amerykańskie siły w 1945 roku, wielu zginęło, podczas gdy Onoda i kilku towarzyszy ukrywali się w dżungli.
On i 3 towarzysze żyli w górach, aż dwaj towarzysze zginęli w walce przeciwko siłom filipińskim. Onoda żył sam przez 29 lat w górach, pomimo prób przekonania go, że wojna skończyła się kapitulacją cesarza. W 1960 roku Onoda został oficjalnie uznany za martwego w Japonii. Aby przetrwać, Onoda kradł arroz banany miejscowych mieszkańców i zabijał krowy, żeby uzyskać mięso.
Nawet gdy Onoda spotkał japońskiego studenta Norio Suzukiego, odmówił przyjęcia, że wojna się skończyła, dopóki nie otrzymał oficjalnych poleceń od swojego przełożonego, aby złożyć broń. Japoński student wrócił do Japonii z fotografiami, aby udowodnić swoje spotkanie z Onodą i udało mu się znaleźć swojego przełożonego, aby rozkazał Onodzie złożyć broń.
W ten sposób porucznik Onoda został oficjalnie zwolniony ze swojego obowiązku, nigdy nie poddając się. Przyjął oficjalne rozkazy od swojego dowódcy, nosząc swój mundur i miecz oraz działający karabin Arisaka 99 z 500 sztuk amunicji, kilka granatów ręcznych i sztylet, który jego matka dała mu w 1944 roku do ochrony. Podczas tej zabawy na górach 30 filipińskich mieszkańców zostało zabitych przez Onodę, ale otrzymał on przebaczenie od filipińskiego prezydenta Ferdinanda Marcosa.
On poszedł do Brazylii!
Po jego kapitulacji Onoda przeprowadził się do Brazylii, gdzie został farmerem hodującym bydło w kolonii rolniczej Jamic w Terenos, w stanie Mato Grosso do Sul. Onoda został uhonorowany medalem zasługi Santos-Dumont z Brazylijskich Sił Powietrznych 6 grudnia 2006 roku. W lutym 2010 roku Zgromadzenie Ustawodawcze stanu Mato Grosso do Sul przyznało mu tytuł "Obywatela Południowego Mato Grosso". Niestety Hiroo Onoda zmarł 17 stycznia 2014 roku.
Shoichi Yokoi walczył do 1972 roku
Shoichi Yokoi urodził się w 1915 roku i stał się znany na całym świecie, gdy został znaleziony ukryty na wyspie Guam, położonej na południowym krańcu Wysp Mariańskich w Oceanie Spokojnym. Gdy Amerykanie odzyskali wyspę w 1944 roku, Yokoi schronił się w dżungli, by uniknąć poddania się wrogim wojskom.
Przez te 27 lat ukrywał się w kryjówce/jaskini i polował nocą. Używał rodzimych roślin do robienia ubrań, wyściółki do łóżka, jedzenia, itp. Bał się, że zostanie schwytany przez mieszkańców Guamu i nie chciał się poddać, nawet kiedy widział ulotki ogłaszające koniec drugiej wojny światowej.
24 stycznia 1972 roku został uratowany przez Jezusa i łaskę Bożą. Tak, został znaleziony przez dwóch miejscowych myśliwych o nazwiskach Jesus Duenas i Manuel DeGracia. W rzeczywistości Yokoi został schwytany przez myśliwych za pomocą swoich pułapek, DeGracia chciał zabić Japończyka z powodu śmierci swojej siostrzenicy po zakończeniu bitwy o Guam, ale Jesus przekonał go, że to nie jest właściwe.
"To było bardzo żenujące dla mnie powrócić żywy" - powiedział Yokoi po powrocie do kraju z karabinem bojowym na ramieniu, w zdaniu, które stało się popularnym przysłowiem w Japonii. Stał się celebrytą w Japonii, ożenił się i zamieszkał na wsi w Aichi. W 1991 roku miał największy zaszczyt w swoim życiu, gdy został przyjęty na audiencji przez cesarza Japonii Akihito. W wywiadzie powiedział, że miał głębokie i ważne powody, by przez tyle czasu pozostawać izolowanym od cywilizacji. Według niego, jego dzieciństwo było bardzo trudne, a jego krewni byli bardzo surowi, co skłoniło go do ukrycia się w lesie, by trzymać się z daleka od nich. Shoichi Yokoi zmarł w 1997 roku w wieku 82 lat z powodu ataku serca.
