"การสังหารหมู่ที่อากิฮาบานะ" จึงกลายเป็นที่รู้จักในคดีฆาตกรรมเจ็ดคนที่ถูกแทงโดยชายชื่อโทโมฮิโระ คาโตะ อายุ 39 ปี อาชญากรรมเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2551 ในเมืองอากิฮาบาระในโตเกียว ชายคนนี้ถูกตัดสินจำคุก 14 ปีที่แล้วและถูกประหารชีวิตเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 นี่เป็นครั้งแรกที่ประเทศได้รับโทษประเภทนี้ในปีนี้ การสังหารหมู่เกิดขึ้นในพื้นที่ที่ถือว่าเป็นที่นิยมเนื่องจากการค้าขายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เกม และผลิตภัณฑ์อนิเมะในภูมิภาค
ในขณะที่ผู้กระทำความผิดอายุ 25 ปี เขาเช่ารถบรรทุกและ วิ่งทับ หลายคน. หลังจากการกระทำที่ขี้ขลาด เขาลงจากรถและเริ่มแทงคนโดยสุ่ม หนึ่งสัปดาห์ก่อนการสังหารหมู่ที่โทโมฮิโระตกงานในระหว่างการเลิกจ้างงานจำนวนมากที่โรงงานแห่งหนึ่ง
การประหารชีวิตของเขาได้รับคำสั่งจากรัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรม Yoshihisa Furukawa ระบุว่าประมาณ 80% ของญี่ปุ่นสนับสนุน โทษประหาร ในกรณีเช่นนี้ “เมื่อพิจารณาว่าอาชญากรรมที่โหดร้ายไม่เคยหยุดนิ่ง จึงจำเป็นต้องกำหนดโทษประหารให้กับผู้ที่ก่ออาชญากรรมที่ร้ายแรงและโหดร้ายอย่างยิ่ง” เขากล่าว
Índice de Conteúdo
การดำเนินการ
ญี่ปุ่นดำเนินการประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ นอกเหนือจากการประหารชีวิตผู้รับผิดชอบการสังหารหมู่ที่อากิฮาบาระแล้ว คดีสุดท้ายในเรื่องนี้คือนักโทษสามคนในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2564 ตามข้อมูลของญี่ปุ่น การประหารชีวิตเกิดขึ้นไม่บ่อยนักในญี่ปุ่น
อย่างไรก็ตาม ในปี 2561 มี 15 คน ถูกตัดสินประหารชีวิต. พวกเขา 13 คนเชื่อมโยงกับลัทธิสันทรายที่เรียกว่าโอม ชินริเกียว ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับผู้กระทำความผิดในการสังหารหมู่ เขาวางแผนที่จะโจมตีผู้คนด้วยแก๊สซารินในรถไฟใต้ดินโตเกียวในปี 1995 ในวันนั้นมีผู้เสียชีวิต 15 คนและบาดเจ็บอีก 5,500 คน
ญี่ปุ่นมีโทษประหารชีวิต แต่ในกรณีที่ร้ายแรงกว่านั้น อย่างไรก็ตาม ประเทศอื่น ๆ ในเอเชียยอมรับการลงโทษแม้ในสถานการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรมหรือการฆาตกรรมที่ชั่วร้าย กลุ่มของ สิทธิมนุษยชนในญี่ปุ่นแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล สาขาญี่ปุ่น คัดค้านโทษประหารชีวิต สำหรับพวกเขา รูปแบบการตำหนินี้เป็นการกลับคืนสู่ญี่ปุ่น เนื่องจากประมาณ 70% ของประเทศต่างๆ ได้สั่งห้ามโทษประหารชีวิตหรือหยุดใช้โทษประหารชีวิต
โทษประหาร
ปากกามีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 4 ภายใต้อิทธิพลของจีน ในสมัยนารา การลงโทษแบบนี้มีน้อยลง คำอธิบายจะอยู่กับคำสอนของพระพุทธศาสนาซึ่งมีอยู่มากในขณะนั้น ที่ สมัยเฮอันการลงโทษถูกยกเลิกอย่างสมบูรณ์
โทษประหารชีวิตไม่ได้ถูกนำมาใช้เป็นเวลาประมาณ 346 ปี หลังจากนั้นไม่นาน ใน สมัยคามาคุระโทษประหารชีวิตยิ่งรุนแรงขึ้นผ่านการเผา การเดือด และการตรึงบนไม้กางเขน ในสมัยมุโรมาจิ วิธีการต่างๆ ก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นไปอีก การประหารชีวิตบางรูปแบบที่ใช้ในยุคนี้ ได้แก่ การตรึงกางเขนกลับหัว การแทงด้วยหอก การเลื่อยและการแยกส่วนวัวและเกวียน บุคคลนั้นสามารถถูกฆ่าได้แม้กระทั่งการก่ออาชญากรรมที่ง่ายที่สุด แม้แต่ครอบครัวและเพื่อนของนักโทษก็สามารถถูกลงโทษไปพร้อมกับเขาได้
โทษประหารชีวิตนี้กินเวลาตลอด สมัยเอโดะ และ จุดเริ่มต้นของเมจิ. ในยุคเหล่านี้ลัทธิขงจื๊อมีความโดดเด่น ซึ่งส่งผลให้มีบทลงโทษที่รุนแรงขึ้นเนื่องจากการกระทำผิดต่อขุนนาง การทรมานก็เริ่มถูกนำมาใช้ในการสารภาพ ในปี พ.ศ. 2414 แนวปฏิบัติได้ถูกยกเลิก อันที่จริง การทรมานในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งเป็นการลงโทษ มาตรการนี้นำมาพิจารณาจากการปฏิรูปประมวลกฎหมายอาญา สองปีต่อมาจำนวนโทษประหารชีวิตลดลงและรูปแบบการประหารชีวิตที่ยอมรับได้ถูกตัดศีรษะและแขวนคอ
ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 โทษประหารชีวิตสี่ครั้งถูกยกเลิก ตามข้อมูลจากหนังสือพิมพ์อังกฤษ The Times โทษประหารชีวิตถูกระงับเมื่อวันที่ 17 กันยายน 2552 อย่างไรก็ตาม รัฐบาลยังไม่มีการประกาศอย่างเป็นทางการ
ความตายอย่างลับๆ
การประหารชีวิตชาวญี่ปุ่นเป็นความลับ ในปี พ.ศ. 2564 26% ของผู้ต้องโทษประหารชีวิตมีอายุมากกว่า 70 ปี ในจำนวนนี้ สองคนถูกจำคุกมานานกว่า 40 ปี นั่นเป็นเพราะช่วงเวลาระหว่างการตัดสินลงโทษและการประหารชีวิตอาจยาวนานหลายปี แม้กระทั่งหลายสิบปี ผู้ที่กำลังจะตายจะได้รับคำเตือนก่อนการประหารชีวิตไม่กี่ชั่วโมง ญาติสามารถเข้าถึงได้หลังจากความตายเท่านั้น เฉพาะในปี 2560 เท่านั้นที่ชื่อของผู้ที่ถูกประหารชีวิตเริ่มได้รับการเปิดเผย
ไม่ทราบตำแหน่งที่ทำการสังหาร แต่ถูกเรียกว่า 'บ้านแห่งความตาย' นักโทษมีสิทธิเรียกนิติบุคคลก่อนการประหารชีวิต ใกล้ๆ กันมีรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมเจ้าแม่กวนอิม
ภาพถ่ายของสถานที่ที่มีการประหารชีวิตเป็นสิ่งต้องห้าม แต่ในปี 2010 Keiko Chiba รัฐมนตรีในขณะนั้นได้เชิญนักข่าวเข้ามาในห้องเพื่อเปิดการอภิปรายเกี่ยวกับระบบการลงโทษ เขาต่อต้านโทษประหารชีวิต
ความคิดเห็นของคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้คืออะไร?
