Shamisen (三味線) เป็นเครื่องดนตรีญี่ปุ่นรูปร่างคล้ายแบนโจยกเว้นแขนซึ่งบางกว่าและยาวกว่า มันมีเพียงสามสาย (ตามชื่อ) โน้ตของมันคือสามและหกที่ต่ำกว่าทำให้เกิดเสียงที่แตกต่างและเกี่ยวข้องกับความเศร้าโศก มันเล่นด้วยกว้างกก ร่างกายของมันทำจากไม้ที่มีผิวหนังของสุนัขหรือแมวหรือแม้แต่งูในอดีต วันนี้สามารถคลุมด้วยผ้าพลาสติกชนิดหนึ่ง สำหรับการขนส่งสามารถถอดประกอบได้
ชามิเซ็นได้มาจากเครื่องดนตรีจีนปรากฏในโอกินาวาราวศตวรรษที่ 17 ทางตอนใต้ของหมู่เกาะริวกุ ในตอนแรกถือเป็นเครื่องดนตรีของคนชั้นล่างสำหรับการพบเห็นกับนักร้องข้างถนนและ เกอิชา.
เมื่อเวลาผ่านไปรูปแบบใหม่สำหรับเครื่องดนตรีได้รับการพัฒนาขึ้นโดยปรับความหนาของลำตัวให้แตกต่างกันสร้างความแตกต่างในทำนองที่สามารถสังเกตได้เล็กน้อย ปกติจะเห็นเครื่องดนตรีชนิดนี้กับเกอิชาและในคาบูกิส (โรงละครและโรงเต้นรำ) - กลายเป็นเครื่องดนตรีหลักในพื้นหลัง - และในบันราคัส (บ้านหุ่นกระบอก)
ชามิเซ็นในวัฒนธรรมญี่ปุ่น
ด้วยความนิยมที่เพิ่มขึ้นของคาบุกิในยุคเอโดะทำให้ชามิเซ็นได้รับความนิยมและแพร่หลายไปทั่วญี่ปุ่นตั้งแต่นั้นมาจึงไม่ถือว่าเป็นเครื่องดนตรีของคนชั้นล่างเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 18 ชามิเซ็นถือเป็นเครื่องดนตรีคลาสสิกสำหรับคอนเสิร์ต ตั้งแต่นั้นมาการจำแนกประเภทได้ถูกสร้างขึ้นสำหรับการใช้งานชามิเซ็นแต่ละรูปแบบ
จนถึงทุกวันนี้มีการใช้ในวัฒนธรรมญี่ปุ่นแม้ว่าจะต้องใช้เวลาหลายปีในการฝึกฝนเทคนิคการใช้งาน แม้แต่ในภาพวาดของญี่ปุ่นเรายังสามารถสังเกตเห็นชามิเซ็นที่แสดงในสมัยโบราณไม่ว่าจะเป็นเกอิชาหรือใน คาบูกิส e bunrakus.
ด้านล่างนี้เป็นตัวอย่างดนตรีของเครื่องดนตรี อิทาดาคิมาสุ!
ภาพเด่นของ โมโตกิโมรินากะ.
