บุราคูมิน [部落民] เป็นคำภาษาญี่ปุ่นที่ใช้เรียกกลุ่มคนในญี่ปุ่นโดยคิดเป็นประมาณ 3% ของชาวญี่ปุ่นที่มีอคติต่อชนชั้นทางสังคมหรือวิถีชีวิต
ในช่วงยุคกลาง บูราคูมิน พวกเขาเป็นชนชั้นที่ต่ำที่สุดในลำดับชั้นทางสังคม พวกเขาทำงานในฟังก์ชั่นการพิจารณาไม่บริสุทธิ์เช่นผู้จัดการของอาชญากรผู้ผลิตหนัง, เนื้อ, ทำความสะอาดถนนและ gravediggers
ตามเนื้อผ้าพวกเขาอาศัยอยู่ในสลัมและถูกห้ามไม่ให้เข้าร่วมวัดจากกลุ่มสังคมอื่น ๆ โอ ระบบศักดินา ข้อมูลส่วนตัวของบุระคุมิน, ชั้นที่ถูกกีดกันของญี่ปุ่น ทำความเข้าใจกับการต่อสู้และการต่อต้านอคติที่ยังคงมีอยู่ในสังคมที่ให้ความสำคัญกับความบริสุทธิ์ คลิกเพื่อสำรวจบทที่ถูกลืมของวัฒนธรรมญี่ปุ่น.
พื้นฐานของการเลือกปฏิบัติต่อบุรุกะเมินมาจากหลักความบริสุทธิธรรมของชินโต. ด้วย การแนะนำพระพุทธศาสนา ในญี่ปุ่น ความคิดเชื้อสัสที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสและการบริโภคของสัตว์ที่ถูกพิจารณาว่าไม่บริสุทธิ์ ทำให้เกิดการแบ่งแยกชนชาติบุราคุมินได้อีกเป็นอย่างมาก
ความหมายของ Casta กลุ่มสังคมใดๆ หรือระบบชั้นบัดนี้ที่มีลักษณะที่เป็นมรดก
Índice de Conteúdo
ต้นกำเนิดของบูราคูมิน
ไม่เป็นที่ชัดเจนว่า burakumin ลุกขึ้น แต่นักประวัติศาสตร์บอกว่ามีสามรุ่นที่แตกต่างกันในการอธิบายลักษณะของพวกเขา:
เดอะ อันดับแรก พวกเขากล่าวว่าพวกเขาเป็นลูกสาวของพื้นเมือง ชนเผ่าโบริจิน ของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งได้ถูกยึดครองโดยชนเผ่าที่มาถึงประเทศในภายหลัง A วันจันทร์ กล่าวว่าพวกเขาเป็นผู้อพยพชาวฟิลิปปินส์และเกาหลี
และ ที่สาม รุ่นกล่าวว่า burakumin เป็นคนที่เป็นเวลานานที่ผ่านมาถูกตั้งข้อหาฆ่าทำความสะอาดและเตรียมความพร้อมสำหรับการบริโภคสัตว์ หลังจากที่บางครั้งพวกเขายังได้รับมอบหมายกับการเตรียมความพร้อมสำหรับคนตายในงานศพ
ในกลางศตวรรษที่ 18 นักปฏิรูปของ ชินโตAtsutane Hirata เขียนว่า Burakumin ไม่บริสุทธิ์และด้อยคุณภาพและต้องแยกจากสังคมและป้องกันไม่ให้เข้าสู่ช่วงเวลาอื่น
เฉพาะในปีพ. ศ. 2414 บูราคูมินสามารถอาศัยอยู่นอกสลัมได้ แต่การเลือกปฏิบัติทางสังคมยังคงอยู่ จนถึงปัจจุบันมีพนักงานบริการสกปรกจำนวนมากเช่นหลุมฝังกลบและ โรงงาน ผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์คือบูราคูมิน
ลูกหลานของบูราคูมิน
ในขั้นตอน Tokugawa ยุคใด พวกเขาอาศัยอยู่ในกลุ่มและใส่เสื้อผ้าที่ระบุตัวตนได้อย่างชัดเจน แต่ในปัจจุบันไม่ค่อยง่ายที่จะระบุ Burakumin อย่างมากแล้ว
แต่ปัจจุบันมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นอีกต่อไปจึงเป็นสิ่งที่ไม่แน่ใจหรือไม่ว่ามันเป็น burakumin แม้ว่าพวกเขาจะมีความเกี่ยวข้องกับคนที่ทำงานในทิ้งท่อระบายน้ำ, ตู้เย็นและมีการเตรียมความพร้อมของศพคนอื่น ๆ สามารถทำงานเดียวกัน
ลูกหลานของบูราคูมินส่วนใหญ่ชอบซ่อนต้นกำเนิดเพื่อหลีกเลี่ยงอคติ เพราะและเปิดเผยที่มาของพวกเขาพวกเขาอาจพลาดโอกาสในการได้งานที่ดีหรือแม้กระทั่งการแต่งงาน และคนที่ทำงานอยู่แล้วยังสามารถถูกไล่ออกได้หากเปิดเผยที่มา
แม้ในปัจจุบัน บริษัท ญี่ปุ่นจะซื้อรายชื่อที่จัดทำโดยนักสืบเอกชนซึ่งระบุว่าตระกูลใดมีต้นกำเนิดจากบูราคูมินเพื่อหลีกเลี่ยงการจ้างคนจากครอบครัวเหล่านี้ซึ่งทำให้บูราคูมินเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจและสังคมได้ยากมาก
ยังมีรายงานว่าบางครอบครัวญี่ปุ่นใช้รายชื่อเหล่านี้เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้เชื่อมั่นจากชนเผ่าบุราคุมินแต่งงานกับสมาชิกของครอบครัว
สำคัญที่จะโดเนทันิเสะทียบบาทิาจัม ทันาเป็นบูราคุมิน อีกสิ่งหนึ่งคือมีนักเขียนและผู้สร้างละครต่างๆหลายคน โนห์, เช่น คาบูกิ e kyogen.
อคติลดลงหรือไม่?
โชคดีที่อคตินี้ลดน้อยลงในญี่ปุ่นข้อพิสูจน์นี้คือกฤษฎีกาของรัฐบาลญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2414 ซึ่งกล่าวว่าบุราคุมินจะถือว่าเป็นพลเมืองธรรมดาโดยมีสิทธิตามกฎหมายเช่นเดียวกับชนชั้นทางสังคมอื่น ๆ ในญี่ปุ่น
แต่ยังมีคนมากมายที่ยังคงถือว่าบูรากูมินเป็นชนชั้นที่เลวร้ายและต่ำต้อย และส่วนใหญ่ของลูกหลานบูรากูมินยังทำงานในอาชีพที่ไม่ได้รับค่าและน่าเสียดาย น่าจะมาจากที่ได้รับมรดกมาจากบรรพบุรุสังขารของพวกเขา
และตั้งแต่ที่ 1871 พระราชกฤษฎีกาไม่ได้มาพร้อมกับความช่วยเหลือทางการเงินหรือการศึกษาใด ๆ คนญี่ปุ่นจำนวนมากยังคงมีลักษณะเดียวกับการคิดและ burakumin ยังคง burakumin
แต่มันเป็นมูลค่าความทรงจำอีกครั้งว่ามีศิลปินญี่ปุ่นที่สำคัญหลายคนที่เป็นลูกหลานของ burakumin ในสถานการณ์ปัจจุบันมีบางคนที่เป็นนักเขียนชื่อดังผู้ประกอบการหรือดำรงตำแหน่งทางการเมือง
เช่น ซึ่งมีแขกนท์โชจิ, แขกนท์ประจํากรุงโรซาก้า และนายกเมืองปัจจุบัน โอซาก้าโทรุฮาชิโมโตะเป็น burakumin นักเขียน Manabu มิยาซากิและเคนจิ Nakagami เกินไปไม่พูดถึงการก่อตั้งและประธานของ Uniqlo, ทาดาชิยานาอิ.
อย่างไรก็ตามลูกหลานของบูราคูมินส่วนใหญ่ยังคงทำงานในอาชีพที่มีมูลค่าต่ำหรือแม้กระทั่งเข้าสู่โลกแห่งอาชญากรรม ประมาณ 70% ของสมาชิกของ Yamaguchi-gumi (กลุ่มยากูซ่าที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น) เชื่อว่ามีต้นกำเนิดจาก Burakumin
แต่มีการเคลื่อนไหวที่สำคัญบางอย่างเพื่อพยายามเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของลูกหลานบัวคูมินในญี่ปุ่นตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 การเคลื่อนไหวเหล่านี้แบ่งออกเป็นสองสาขา ได้แก่ “ การดูดซึม” ซึ่งสนับสนุนให้มีการปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพของ บุรากุ ชุมชนและบูรณาการกับสังคม maintream ญี่ปุ่นและ“levelers” การเคลื่อนไหวที่มุ่งเน้นในการเผชิญหน้าและวิจารณ์การกระทำผิดที่ถูกกล่าวหาจากการเลือกปฏิบัติ
