Związek Brazylii z Japonią jest gigantyczny. Jeśli otrzymamy niesamowite dziedzictwo i prezenty z japońskiej kultury, takie jak pyszna kuchnia, manga i rysunki, sztuki walki i wiele innych, możemy być również dumni z eksportowania kilku naprawdę fajnych rzeczy. Piłka nożna nie przybyła do Japonii w ręce Brazylijczyków, ale jest niezaprzeczalne, że lokalna piłka nożna ma ją wcześniej i jeden po Zico.
Kashima Antlers pojawił się w 1947 r., Ale miało przybycie i wydarzenia w głównej dywizji i drugiej dywizji aż do pojawienia się J-League w 1993 roku. Zico przybył w 1991 roku po drugim zaklęciu w Flamengo i zaskakując wszystkich dla losu. Wkrótce stał się idolem, przechodząc na emeryturę w 1994 roku, stając się trenerem w 1999 roku i wznosząc się nawet w japońskiej drużynie w 2002 roku. Jest dzisiejszym dyrektorem technicznym i ainda grande ídolo.
Wcześniej zespoły europejskie i Ameryki Południowej znały już ścieżki Tokio i Yokohamy z powodu Pucharu Świata Interclub. Po upadku i historii policji między Ameryką Południową a Europejczykami, w obie strony, aby zdecydować, kto będzie mistrzem świata, sponsoring Toyoty sprawił, że turniej był rozgrywany w kraju azjatyckim. Nawet wraz ze zmianą interklingu na turniej zorganizowany przez FIFA w 2004/05, Japonia nadal otrzymywała konkurs. São Paulo w 2005 r., International w 2006 roku, a Koryntian w 2012 roku byli mistrzami w Yokohamie. Flamengo w 1981 r. Grêmio w 1983 roku, São Paulo w 1992 i 1993 roku byli mistrzami na stadionie National Tokyo.
Stopniowo J-League zwracał uwagę innych zawodników i trenerów. Leonardo przybył w 1994 roku, wkrótce po tym, jak był mistrzem świata, w udanym przejściu, którym następca powrót do Europy, który również miał dobre czasy. Oznacza to, że nie była to koniec decyzji zawodowej.
O mesmo dá para dizer de Arsene Wenger. O histórico treinador do Arsenal por 22 anos foi do Nagoya Grampus para o time inglês. Lá foi campeão da Copa do Imperador e da Supercopa antes de ir para o time londrino e vencer diversas vezes a Premier League.
Chociaż nie jest to ciągły i jednoznaczny sukces, utworzenie ligi i przybycie międzynarodowej wiedzy fachowej sprawiły, że krajowy futbol rośnie i rozwijał. Co było idealne, ponieważ kraj byłby siedzibą Pucharu Świata w 2002 roku wraz z Koreą Południową.
Gdyby Japonia miała tylko jeden Puchar Świata, właśnie w 1998 roku, i przegrała trzy mecze sceny grupowej, tym razem wygrał dwa, związał jeden i minął jako lider swojego klucza. Jednak w rundzie 16 stracił 1-0 z Turcją.
Ale Brazylia pomszła to. Kiedy wziął Turcję w półfinale, wygrał także 1-0 w słynnym bramce Ronaldo. Ostatecznie kolejne brazylijskie osiągnięcie w Japonii z 2-0 nad Niemcami. Aby potwierdzić szczęście japońskich wiatrów, na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio Brazylia była ouro no futebol também.
Ponieważ Japonia zawsze była obecna w Pucharze Świata i jest nadal celem Brazylijczyków, a także graczami, którzy szukają nowych wyzwań i ciekawego doświadczenia. Andres Iniesta, Legend of Barcelona, przybył w 2018 roku i nadal działa w wieku 37 lat, z osiągnięciem cesarza i Super Cup przez Vissel Kobe.
Zjednoczona historia, Brazylia i Japonia mają więcej tego niesamowitego związku, który warto wiedzieć.
