คนไร้บ้านที่มองไม่เห็นในญี่ปุ่น

คุณเคยสงสัยหรือไม่ว่าในญี่ปุ่นมีคนจรจัดไม่มีที่อยู่อาศัยคนเร่ร่อนหรือขอทาน? ใช่เช่นเดียวกับในประเทศใด ๆ ในบทความนี้เราจะพูดถึงคนไร้บ้านที่มองไม่เห็นที่อาศัยอยู่ในญี่ปุ่น

ญี่ปุ่นเป็นประเทศร่ำรวยที่ผู้คน 80% อาศัยอยู่เหนือเส้นความยากจน   ชื่อเสียงที่ว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ร่ำรวยและไม่เท่าเทียมกัน   ทำให้เกิดแนวคิดว่าในญี่ปุ่นไม่มีคนจรจัดหรือหายาก .

ยังคงมีการคาดการณ์ว่าในโตเกียวเพียงแห่งเดียวมีคนจรจัดมากกว่า 5,000 คนและผู้คนนับล้านต้องอาศัยอยู่บนเส้นความยากจน

ทำไมถึงมีคนไร้บ้านในญี่ปุ่น?

เช่นเดียวกับในประเทศส่วนใหญ่คนจรจัดเหล่านี้ส่วนใหญ่ต้องสูญเสียครอบครัวป่วยทางจิตมีปัญหาสุขภาพหรือติดเหล้าหรือติดยาเสพติด เครื่องดื่มและ ปาจิงโกะ เป็นหนึ่งในสาเหตุหลัก

แม้ว่าญี่ปุ่นต้องการคนทำงานอย่างมาก แต่คนไร้บ้านส่วนใหญ่มีอายุมากกว่า 40 ปีและเป็นเรื่องยากที่จะหางานทำในกลุ่มอายุนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพที่พวกเขาอยู่

นอกจากคนไร้บ้านแล้ว ยังมีคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในไซเบอร์คาเฟ่, Mangacafés และผู้ที่ทำงานชั่วคราวหรือบางส่วน หรือเพียงแค่ใช้เงินของประเทศ

คนจรจัดเหล่านี้จำนวนมากรอดชีวิตจากการเก็บรวบรวมและรีไซเคิลขยะ คนอื่น ๆ ทำงานและงานประจำวันโดยใช้เงินทั้งหมดไปกับเครื่องดื่มเกมและ ปาจิงโกะ.

คนไร้บ้านในสังคมญี่ปุ่น

ชาวญี่ปุ่นมักจะเพิกเฉยต่อคนไร้บ้านและให้พื้นที่แก่พวกเขา คนเร่ร่อนในญี่ปุ่นมักไม่ค่อยถูกตำรวจหรือผู้ร้ายไล่ตาม 

หลายคนอาศัยอยู่ในชุมชนคนเร่ร่อนกางเต็นท์ชั่วคราวริมแม่น้ำสวนสาธารณะสะพานหรือเส้นทางรถไฟ ศาลญี่ปุ่นได้ปกป้องสิทธิของคนไร้บ้านหลายต่อหลายครั้ง

ตัวอย่างคือพวกเขาไม่อนุญาตให้ตำรวจรื้อเต็นท์ของคนจรจัด หากจำเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจต้องปฏิบัติตามขั้นตอนเดียวกับที่ใช้ในการขับไล่อพาร์ตเมนต์หรือบ้าน

รัฐบาลพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือคนเหล่านี้ แต่น่าเสียดายที่บางคนไม่ต้องการได้รับความช่วยเหลือเพียงเพราะหลายคนนำวิถีชีวิตนี้มาใช้โดยมีจุดประสงค์

สิ่งนี้แตกต่างไปแล้วในช่วงปี 1990 ขณะนั้น   คนจรจัดในญี่ปุ่นถูกมองว่าเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ   หลายคนถูกตำรวจทรมานบางคนถึงกับก่อจลาจลและประท้วงเพราะความประมาทเลินเล่อ

รัฐบาลถึงกับพยายามกำจัดคนไร้บ้านโดยกีดกันไม่ให้พวกเขาได้รับสวัสดิการจากรัฐบาล   ในปี 1997 ในที่สุดโตเกียวก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกเขา

ในปี 2544 รัฐบาลรายงานว่ามีคนเร่ร่อนประมาณ 25,000 คนในญี่ปุ่นและโอซาก้ามีประชากรไร้ที่อยู่อาศัยมากที่สุดในประเทศซึ่งในความเป็นจริงแล้วมีพื้นที่ใกล้เคียงที่มีคนไร้บ้านอาศัยอยู่ด้วย

Kamagasaki - สลัมที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น

ทางตอนใต้ของโอซาก้าเป็นแหล่งรวมคนไร้บ้านและคนไร้บ้านที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นละแวกนั้นเรียกว่า คามางาซากิ และเชื่อกันว่าในละแวกนี้มีคนเดินและคนจรจัดจากทั่วประเทศ

ย่านนี้มีขนาดใหญ่และตั้งอยู่ใกล้กับสถานที่ที่มีชื่อเสียงในโอซาก้า เป็นไปได้ที่จะพบคนจรจัดหลายคนที่กระจัดกระจายอยู่ในอาคารส่วนใหญ่อยู่ในศูนย์มนุษยธรรมเช่น แอร์รินแรงงาน.

เต็นท์สามารถพบได้ในช่องสี่เหลี่ยมเช่น Parque Sankaku หรือด้านล่างของสายรถไฟที่วิ่งรอบพื้นที่ใกล้เคียง มีศูนย์รีไซเคิลและหน่วยงานหลายแห่งที่เสนองานและหัวฉีดในคามางาซากิ

พื้นที่ใกล้เคียงมีบรรยากาศแห่งความยากจนมีอาคารเก่าแก่บ้านราคาถูกและที่พักราคาประหยัดซึ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวแบ็คแพ็คหลายพันคนจากในประเทศและทั่วโลก พื้นที่ใกล้เคียงมีการแสดงความคิดเห็นอย่างกว้างขวางจากสื่อ

มีการจัดกิจกรรมและเทศกาลหลายอย่างในละแวกใกล้เคียงเพื่อช่วยเหลือประชากรที่ไม่มีที่อยู่อาศัยและไม่มีที่อยู่อาศัย นอกจากเทศกาลและการแสดงในช่วงฤดูร้อนแล้วยังมีการจำหน่ายอาหารและซุปที่มีชื่อเสียงอยู่เสมอ

คนไร้บ้านในญี่ปุ่นเป็นอย่างไร?

คนไร้บ้านในญี่ปุ่นมีความสุภาพและเงียบสงบ พวกเขาไม่เคยขอเงินน้อยกว่า   ขโมย นี่เป็นเรื่องน่าขันเพราะชาวญี่ปุ่นมีแนวโน้มที่จะบริจาค

คนไร้บ้านในญี่ปุ่นพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่รบกวนใครหรือมาขวางทาง หลีกเลี่ยงการอยู่ในสถานที่เคลื่อนไหวในระหว่างวัน หลายคนทำงานเป็นลูกจ้างรายวันในระหว่างวันด้วยซ้ำ

ในช่วงกลางคืนใจกลางเมืองและสวนสาธารณะจะเต็มไปด้วยคนจรจัด แต่ในตอนเช้าพวกเขาย้ายไปที่อื่นอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ใครรบกวน

คนจรจัดชาวญี่ปุ่นขึ้นชื่อเรื่องการดูแลสัตว์ที่ถูกทอดทิ้งในสวนสาธารณะในเมือง ไม่ใช่คนไร้บ้านทุกคนในญี่ปุ่นที่ตกอยู่ในสถานการณ์นี้เนื่องจากขาดทางเลือกหรือโอกาส 

คนไร้บ้านเหล่านี้ส่วนใหญ่เกษียณอายุแล้วผู้สูงอายุที่ถูกทอดทิ้งหรือเพิ่งตัดสินใจแยกตัวออกจากสังคมด้วยเหตุผลบางประการ ความกดดันทางสังคมและเศรษฐกิจลงเอยด้วยผลกระทบต่อคนเหล่านี้บางส่วน

หมายเลขที่ดีเหล่านี้   คนจรจัดอยู่ในสถานการณ์นี้เพราะ   พวกเขาเลือกที่   เพื่อชีวิตแบบนี้เพราะพวกเขาต้องการที่จะรู้สึกฟรีและไม่มีแรงกดดันที่กำหนดโดยสังคม

การว่างงานไม่ใช่สาเหตุทั่วไปเนื่องจากในญี่ปุ่นมีแรงงานมากกว่าลูกจ้าง ถึงกระนั้นคนไร้บ้านบางคนยังเกียจคร้านและไม่อยากทำงานหรือเพิ่งได้รับบาดเจ็บจากการทำงาน

เพราะหลายคนเลือกชีวิตนี้เราจะต้องไม่หนีหรือโทษประเทศที่มีคนไร้บ้านจำนวนน้อยที่จริงหลายคนมีความสุขและมีชีวิตทางสังคมที่ดีกว่าชาวญี่ปุ่นหลายคน

เราเขียนบทความนี้เพื่ออุทิศให้กับพวกเขาเพื่อให้คุณทุกคนอย่าลืมว่าในญี่ปุ่นมีผู้คนที่มีปัญหาและพวกเขาต้องเผชิญกับปัญหาและความท้าทายเหล่านี้ในทางบวก

ในญี่ปุ่นมีขอทานไหม?

ขอทานแตกต่างจากคนจรจัด พวกเขาขอของตามท้องถนน ในที่สาธารณะ และบางครั้งพวกเขาก็มีบ้านและครอบครัว ในบราซิลมีขอทานหลายพันคน บางคนรวยกว่าคนงานที่มีค่าแรงขั้นต่ำ

เชื่อกันว่าการขอทานอาจเป็นโรคได้ดังนั้นในญี่ปุ่นจะต้องมีขอทานอย่างแน่นอนมีคนที่ไม่มีความจำเป็นทางการเงิน แต่ชอบขอสิ่งของ

มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันอยู่ใน โตเกียว และชายหนุ่มคนหนึ่งหยุดจักรยานและยื่นมือมาหาฉันฉันแค่หยิบเหรียญ 100 เยนออกมาใส่มือเขา โดยไม่พูดอะไรเขาก็จากไป

ฉันยังได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งในกินซ่าที่กำลังขอเงินเพื่อช่วยแผ่นดินไหวที่ฮอกไกโด ฉันรู้ว่าเงินจำนวนนั้นจะไม่นำไปช่วยแผ่นดินไหวที่ฮอกไกโดเห็นได้ชัดว่ามันคือก หลอกลวง.

ถึงกระนั้นฉันก็มีส่วนร่วมและฉันก็เป็นเพื่อนกับคุณและเธอก็ชวนฉันไปร้านอาหารพร้อมกับการนำเสนอนักร้องสมัครเล่นซึ่งฉันสนุกมาก การผูกมิตรกับคนแปลกหน้าในญี่ปุ่นเป็นเรื่องน่าสนใจ

ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาที่คนญี่ปุ่นจะขอเงินจากคนอื่นบนถนนโดยเฉพาะคนเร่ร่อนและคนจรจัด คนญี่ปุ่นมีความภาคภูมิใจและไม่ชอบรบกวนหรือพึ่งพาคนอื่น

ตัวอย่างของเรื่องนี้ก็คือไม่มีแม้แต่พนักงานเสิร์ฟและพนักงานโรงแรมก็มีนิสัยเช่นกัน รับคำแนะนำ. บางครั้งชาวต่างชาติถึงกับพยายามให้ทิป แต่พนักงานกลับปฏิเสธ

คุณคิดอย่างไรกับคนไร้บ้านในญี่ปุ่น? สามารถทำอะไรเพิ่มเติมได้หรือไม่? ฉันหวังว่าคุณจะสนุกกับบทความนี้ หากคุณชอบแบ่งปันและแสดงความคิดเห็นของคุณ