ประสบการณ์ "เชิงลบ" เพียงอย่างเดียวของการเดินทางคือการไม่สามารถอ่านความรู้สึกที่น่ากลัวของการไม่รู้หนังสือได้ ความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ที่จะถอดรหัสสัญญาณลึกลับเหล่านั้นโดยไม่สามารถขอหรือเข้าใจเส้นรอบตัวฉันได้ ...
ญี่ปุ่นเป็นมากกว่าผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ ซาชิมิ พุทธรูป และวัดชินโต ฉันไม่ได้เห็นมังงะ อนิเมะ หรือไฮกุที่นั่น แต่ฉันได้เดินบนพื้นนกกร่ำที่หนึ่งในพระราชวังของโชกุนโทคุงาว่า!
ในวันที่สอง ฉันกำลังไปที่ ofurô รวมด้วยความเป็นธรรมชาติราวกับว่าไปที่ชายหาด; ในวันที่สาม การกินข้าวกับหัว turnip ในมื้อเช้าดูเหมือนจะถูกต้อง ในวันที่สาม ฉันกำลังรับประทาน ปลาดิบ และยืนยันว่ามันเป็นoishi (อร่อย).
ซึ่งในเส้นทางของดอกซากุระ ฉันได้ค้นพบ ฟุโรชิกิ ซึ่งเป็นชนิดหนึ่งของออริกามิจากผ้า ที่ใช้ในเนื้อผ้าเพื่อวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย: ห่อของขวัญ, ถืออาหารร้อน, ขวดที่ใช้เป็นกระติกน้ำ และแม้แต่ใช้เป็นกระเป๋า จะไม่ต้องชื่นชมกับคนที่สามารถทำทุกอย่างจากข้าว, ชาเขียว และดอกไม้, ทั้งจากกระดาษและขนมหวานได้อย่างไร?
การกิน
รสชาติอาหารตะวันตกปะทะกับอาหารญี่ปุ่น ในตอนต้นของสัปดาห์แรกฉันมองไปรอบ ๆ อย่างลับๆมองหาขนมปังชีส ... แต่สุดท้ายก็สังเกตเห็นความแตกต่างในร่างกาย - การจัดการมากขึ้นการย่อยอาหารที่ดีขึ้นความรู้สึกอิ่มและความเป็นอยู่ที่ดี
อาหารที่แปลกประหลาดนี้ไม่ได้ทำให้ฉันรีบไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อหาส่วนผสมหรือค้นหาสูตรใน Google แต่กลับกระตุ้นให้ฉันเดิน เล่นสมาธิ และชื่นชมความงามที่เป็นเอกลักษณ์ของภูเขาที่โดนคลื่นทะเลซัดสาด.
ความคิดเด็ดขาดที่สุดคือของไกด์ของเรา เธอบอกถึงคนญี่ปุ่นที่มีอายุหลายร้อยปีและอัตราการเกิดน้อยลง น้อยกว่าสองคนต่อคู่ ในประเทศญี่ปุ่น ทุกอย่างมีคุณภาพดีและมีราคาแพง ต้นทุนในการเลี้ยงลูกน่าขนลุกมาก แล้วไกด์ก็จบเรื่องด้วยความเข้มงวดที่ท้าท้าย:
- ญี่ปุ่นไม่ตาย แต่ไม่เกิดใช่มั้ย?
จะดีกว่ามีเพียงป้ายแผนที่และโฟลเดอร์ที่เขียนเป็นภาษาอื่น ฉันไม่เข้าใจสำเนียงภาษาอังกฤษแบบโมโนซิลลาบิกของพวกเขาและสำเนียงฝรั่งเศสของฉันไม่ได้ช่วยให้ฉันเข้าใจพวกเขา แต่ภาษาญี่ปุ่นเลียนแบบได้ดีมาก! ด้วยท่าทางฉันข้ามสองเกาะและสามารถเข้ากับผู้ค้าได้ ฉันจะแนะนำให้ UN ว่าให้เก็บเอสเปรันโตไว้ให้ดี ในความคิดของฉันภาษาสากลที่สามารถรวมบาเบลของเราได้จะเป็นภาษามือ
ข้อแม้สุดท้าย: อย่าเชื่อว่าใครจะบอกคุณว่าคุณสามารถเห็น Mount Fuji จากทุกที่ในโตเกียวและอย่างสมบูรณ์จากด้านบนของ Lookout Skytree. โกหก! ฟูจิซังอย่างที่เรียกกันติดปากว่าซ่อนตัวอยู่ในเมฆที่ล้อมรอบเมืองหลวง มันกลายเป็นภูเขา มันวิ่งหนี ... คนญี่ปุ่นอยู่คนเดียว ฉันอยู่คนเดียว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงรู้สึกดีที่นั่น ฉันตั้งใจจะกลับไป ฤดูใบไม้ร่วงรอ... เทวาฆ่า...
เขียนโดย: โซเนีย รีจีนา โรชา โรดรีกีส์
